ՃԻՒԱՂ որ եւ ՃՈՒԱՂՆ. Ճեւեղիկ. հրէշ. խըրտուիլակ. գազան այլանդակ եւ խառնակ մտացածին՝ ի ճուալոյ անհեթեթ ձայնից յօդեալ. կամ ուրուական ցնորք, եւ իբր անշունչ պատկեր՝ նուաղ եւ վտիտ. ճըւճըւեղ լըղար բան մը. եւ ճըւճըւացօղ, խպըլիկ, ճիվելեկ. (եբր. ծիիմ ).
Ճիւաղք բնակեսցեն ի կղզիսն. (Երեմ. ՟Ծ. 39։)
Ճիւաղ ինչ բիւրակերպ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1։)
Մի՛ զմիտս խորհրդոց ճիւաղաց ճարակ տացուք. (Եւագր. ՟Է։)
Դիւացն ճիւաղաց ճարակողաց զիս ախտիւք. (Սարգ. յկ. ՟Է։)
Սակս օճիրագործ հատընկէց վհուկ ճուաղանն։ Որպէս ճուաղանցն է ճարակ ճռուողել ի գիշերի յանկողինսն։ Որ առ երազօք օ ճուաղանցն՝ իմաստասիրէ. (Մագ. ՟Ի՟Գ. ՟Ծ՟Ը։)
Իսկ (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 28.)
Շուրջ թռուցեալ բզզեն (մեղուք եւ ճանճք եւ մժեխք), եւ ճիւաղ շառաչեն. իմա՛ ճիւաղաբար կամ ճուալով. յն. աղմուկ բզզողաց։