Հացարարոց, աց

s.

ՀԱՑԱՐԱՐՈՑ ἁρτοπτεῖον, ἁρτοκοπικός officina pistoris. որ եւ ՀԱՑԱՆՈՑ. Տուն կամ կրպակ եւ փուռն հացագորցած. հաց շինելու եւ ծախելու տեղը.

Հաց մի ի հացարարոցէ. (՟Ա. Մնաց. ՟Ժ՟Զ. 3։)