Հառաչումն, ման

ՀԱՌԱՉԻՒՆ ՀԱՌԱՉՈՒԹԻՒՆ ՀԱՌԱՉՈՒՄՆ. cf. ՀԱՌԱՉ, ՀԱՌԱՉԱՆՔ.

Հանէ ի բերանոյն իբրեւ զծուխ զհաչիւն եւ զհառաչիւն. (Վրդն. սղ.։)

Հառաչութիւնս եւ աղօթս մատուցանեն։ Զնոյն հառաչութիւնս առնել. (Կանոն.։)

Ուժգին արտասուօք եւ հառաչմամբ գտեալ զբժշկութիւն։ Հառաչումն յիս ի ներքս ընթանայ եւ ահրտօսր. (Խոր. ՟Գ. 7. եւ 68։)

Հառաչումն սրտի հեծութեան։ Ի յերգ հառաչման պաղատանաց. (Նար. ՟Է. ՟Ժ՟Բ։)

Հառաչումն կամաւոր ապաշխարութեան. (Մանդ. ՟Ժ՟Թ։)

Ձայնիւ հառաչմամբ պաղատէին առ քեզ գթած. (Շար.)

Կոյսըն մարիամ հանդէպ նստէր ի հառաչման. (Լմբ. տաղ.։)