hy    |   fr

Հաչումն, ման

s.

cf. Հեծութիւն.

s.

ՀԱՉԻՒՆ ՀԱՉՈՒՄՆ. Հաչելն. հեծութիւն. հառաչանք. շնչելն հագագի. ելք խոշո ձայնի ընդ հագագն.

Ո՛չ հաչիւն հառաչիւն, զոր ի ներքուստ ունէր. (Ոսկիփոր.։)

Զանկայուն կամացն, զհաչման հագագին. (Նար. ՟Խ՟Ե։)

Հանէ ի բերանոյն իբրեւ զծուխ զհաչիւն եւ զհառաչիւն. (Վրդն. սղ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հաչումն հաչմունք
accusatif հաչումն հաչմունս
génitif հաչման հաչմանց
locatif հաչման հաչմունս
datif հաչման հաչմանց
ablatif հաչմանէ հաչմանց
instrumental հաչմամբ հաչմամբք