cf. Հալածանք.
διωγμός persecutio. Հալածելն, իլն. հալածանք, վտարումն. մերժումն.
Նեղութեան կամ հալածման վասն բանին. (Մրկ. ՟Դ. 17։)
Եւ եղեւ հալածումն մեծ ի վերայ եկեղեցւոյն յերուսաղէմ. (Գծ. ՟Ը. 1։)
Մերժումն վշտաց, հալածումն հեծութեանց. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հալածումն | հալածմունք |
| accusatif | հալածումն | հալածմունս |
| génitif | հալածման | հալածմանց |
| locatif | հալածման | հալածմունս |
| datif | հալածման | հալածմանց |
| ablatif | հալածմանէ | հալածմանց |
| instrumental | հալածմամբ | հալածմամբք |