Հալածիչ

adj. s.

διώκων, καταδιώκων, διώτης persequens, persecutor. Հալածօղ. որ հալածէ.

Յամենայն հալածչաց իմոց։ Ի ձեռաց հալածչաց իմոց։ Ապաւէն յերեսաց հալածչի։ Որ յառաջագոյն հայհոյիչն էի, եւ հալածիչ.եւ այլն։

Եղէց փոխանակ հալածչի՝ քարոզ. (Պիտ.։)

Դիւաց հալածիչ, կամ հալածիչ դիւաց. (Շար.։ Խոսր.։)

Զօրութիւն հալածիչ. (Եփր. համաբ.։)

Մի՛ գուցէ հալածիչ ժամանակաւն վտանգեսցիս. այսինքն ի ժամանակի հալածանաց. (Ածաբ. մկրտ.։)