adj.
Ծարաւի. ծարաւեալ.
Ծարաւականացն պարգեւել ասաց ըենդանի ջուր. (Թէոդոր. մայրագ.։)
Զծարաւկանն ըստ բնութեան իւրում (զմարմինն) հաղորդ առնելով աստուածային անկարօտութեանն. (Խոսրովիկ.։)
Սողոմոն յառեալ ոչ ծանեաւ շաւեղս ի ծարաւական քարբին յանգծելի վիմին արահետ. (Տօնակ.։) cf. ՔԱՐԲ