cf. Խանդանք.
cf. ԽԱՆԴԱՆՔ. βασκανία, ἑνόχλησις.
Ի խանդութենէ, եւ ի զրպարտութենէ, ի նենգութենէ, եւ ի նախանձուէ. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 14։)
Մեղայ խանդութեամբ, մեղայ հեռիւ. (Մաշկ.։)
Առ իմաստականսն խանդութիւնս. (Պերիարմ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խանդութիւն | խանդութիւնք |
| accusatif | խանդութիւն | խանդութիւնս |
| génitif | խանդութեան | խանդութեանց |
| locatif | խանդութեան | խանդութիւնս |
| datif | խանդութեան | խանդութեանց |
| ablatif | խանդութենէ | խանդութեանց |
| instrumental | խանդութեամբ | խանդութեամբք |