Other definitions containing this entry
Ըռընգեղջիւրն կենդանի է չափաւոր՝ ոստին, եղջիւրքն յըռնգունքն թագուցեալ. երբ ի սիրտ ելանէ, ի դուրս բերէ կորովի որպէս գերանդի. (Վանակ. հց.։)
Ըռնգունք մեր բղխեցին՝ զխաղաւարտ մահաբերին. (Գր. տղ. յերուսաղէմ.։)
Երրորդ բոյնք՝ ըռնգունք. ի սոսա բունեալ են հոտոտելիք. (Փիլ. լին.։)
Երրորդ բոյնք՝ ըռնգունք. ի սոսա բունեալ են հոտոտելիք. (Փիլ. լին.։)
Տ. ՌՆԳՈՒՆՔ կամ ԸՌՆԳՈՒՆՔ կամ ՌԸՆԳՈՒՆՔ եւ ՌՈՒՆԳՔ.
Գործարանք ձայնի, փողերակքն, եւ խռչափողքն։ Խռչափողն, բերանն, եւ ըռնգունք. (Նիւս. բն.։)
ՌՆԳՈՒՆՔ կամ ԸՌՆԳՈՒՆՔ կամ ՌԸՆԳՈՒՆՔ եւ ՌՈՒՆԳՔ. cf. ՌՈՒՆԳՆ։ Նոյն է եւ յն. ռին, ռինէս. ῤίν, ῤίνες . որ եւ μυκτήρ nasus, naris, nares. Ունչք. քիթ. ցռուկ. հոտոտելիք. տե՛ս (Յոբ. ՟Ի՟Է. 3։ ՟Խ. 19։ Երգ. ՟Է. 8։) կամ որպէս յ. միգդի՛ր. (Թուոց. ՟Ժ՟Ա։ 20։ Յոբ. ՟Խ՟Ա. 12։ Երգ. ՟Է. 4· Ես. ՟Բ. 22։)
ՀՈՏՈՏԵԼԻՔ ὅσφρησις odoratus, nares, nasus. որ եւ ՀՈՏՈՏԵԼՈՒԹԻՒՆ, ՀՈՏՈՏԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ. Զգայութիւն կամ զգայարան հոտոտելոյ. ըռնգունք. ունչք. քիթ.
Voir tout