Ընդվայրագնաց

cf. Ընդվայրաբեր.

cf. ԸՆԴՎԱՅՐԱԲԵՐ.

Ոմանք զորդիս իւրեանց ոչ խրատեն, այլ խակ եւ ընդվայրագնաց թողուն. (Մանդ.։)

Զընդվայրագնաց բնութիւնս մեր դադարեսցուք. (Եփր. գող.։)