Զիջումն, ման

s.

cf. Զիջութիւն.

s.

ԶԻՋՈՒԹԻՒՆ ԶԻՋՈՒՄՆ. Զիջանելն, իրօք կամ նմանութեամբ.

Երկինք ցօղովն (սնուցանեն)՝ յամպոց զիջմանէ. (Յճխ. ՟Ժ՟Դ։)

Անասնաբար սահեցմամբ՝ ըստ հողոյն զիջման՝ ընդ երկիր մածաք. (Նար. ՟Ձ՟Զ։)

Մի՛ ինչ յայսմանէ երկիցես, քանզի զիջութիւն է իրողութիւն. (Ոսկ. գծ.։)

Տնօրէնութիւն՝ ո՛չ է սեպհական գործ, այլ զիջումն ի պէտս հօտին։ Ճմլեցուցեալ խանդաղատեսցուք զԱստուածային կամացդ սաստն ի զիջումն եւ յողորմութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif զիջումն զիջմունք
accusatif զիջումն զիջմունս
génitif զիջման զիջմանց
locatif զիջման զիջմունս
datif զիջման զիջմանց
ablatif զիջմանէ զիջմանց
instrumental զիջմամբ զիջմամբք