hy    |   fr

Գինեբուղխ

cf. Գինեբեր.

adj.

ԳԻՆԵԲՈՒՂԽ կամ ԳԻՆԵԲՈՒԽ. Որ բղխէ զգինի. գինեբեր.

Այգի տաշտաւոր եւ ողկուզաբեր՝ գինէբուղխ, եւ սաղարթաճեմ բարունակեալ. (Թէոդոր. ի կոյսն.։)

Գինեբուխ որթ. (Վստկ. ՟Կ՟Ա։)