adj.

Կրօղ եւ տանօղ զբեռն. բեռնաբարձ.

Որք տեսուչք են եզանց հողագործաց, եւ գրաստուց բեռնակրաց. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։)

Բեռնակիր անասուն, կամ կենդանի։ Էշ բեռնակիր. (Պիտ.։ Սարգ. եւ այլն։)

Եզինք, եւ ամենայն բեռնակիրք ի կենդանիս. (Նիւս. բն. ՟Ա.) ուր նոր ձ. բեռնաբերք. յն. νωτοφόρος նիւսաբեր, կամ ուսով կրօղ։

Որպէս եւ նմանութեամբ ասի.

Վա՛յ բեռնակրիս ծանրութեան մեղաց դժնէից. (Նար. ՟Է։)

Յառաջին տիոցն՝ լծաբարձ լինել պատուիրանացն Աստուծոյ եւ բեռնակիր. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Թ։)

Եկա՛յք առ իս աշխատեալք ի մեղս, եւ բեռնակիրք յանօրէնութեան. այսինքն ծանրաբեռնեալք. (Լմբ. հանգ.։)

s.

φορτοβαστάκτης, αἵρων ἅρσιν bajulus եւ այլն. Այր բեռնաբարձ.

Եւ էին Սողոմոնի եօթանասուն հազար բեռնակրաց։ Կացոյց զնա ի վերայ հարկաց բեռնակրաց տանն Յովսեփայ. (՟Գ. Թագ. ՟Բ. 35։ ՟Ժ՟Ա. 28։)

Կարգել բեռնակիրս փայտակրաց. (Փարպ.։)

Եւ որպէս Բեռնակրութիւն.

Այլք յարարածոց առ ի զգեստիցն եւ կերակրոցն, եւ բեռնակրացն, եւ երկրագործութեանցն սպասաւորութիւն. (Լծ. ածաբ.։)