ԲԱՂԲԱՆՋՈՒՄՆ ԲԱՂԲԱՋԱՆՔ. cf. ԲԱՋԱՂԱՆՔ, եւ ԲԱՐԲԱՋԱՆՔ.
Ըստ հեթանոսական առասպելաբան բաղբանջմանց. (Անան. եկեղ։)
Զամենայն զոր խօսեսցիս՝ իբրեւ բաղբաջանս արհամարհեսցեն. (Սեբեր. ՟Ժ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բաղբանջումն | բաղբանջմունք |
| accusatif | բաղբանջումն | բաղբանջմունս |
| génitif | բաղբանջման | բաղբանջմանց |
| locatif | բաղբանջման | բաղբանջմունս |
| datif | բաղբանջման | բաղբանջմանց |
| ablatif | բաղբանջմանէ | բաղբանջմանց |
| instrumental | բաղբանջմամբ | բաղբանջմամբք |