cf. Աւերած.
ԱՒԵՐՈՒԱԾ ԱՒԵՐՈՒՄՆ. Աւերելն, իլն. աւեր. աւերած.
Յայնչափ աւերուած հասցէ, զի փուշ փոխանակ որթոյն բերիցէ. (Ոսկ. ես.։)
Աւերումն աւանաց. (Խոր. ՟Գ. 68։)
Վասն աւերմանն սկիտոյ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)