hy    |   fr

Արփիագնաց

adj.

that walks boldly in the light;
that goes to heaven or towards the sun.

ԱՐՓԻԱԳՆԱՑ ԼԻՆԵԼ. cf. ԱՐՓԱՅԱԳՆԱՑ ԼԻՆԵԼ.

Յիմացականն զուարճացեալ, եւ արփիագնաց եղեալ, արհամարհէ զոր զգայարանացն հեշտութիւն։ Զօրացեալ սիրովն՝ սկսանի արփիագնաց լինել. (Լմբ. սղ.։)