Other definitions containing this entry
ԱՐԺԱՆԻՔ. Արժանավորութիւն. յարգ, եւ Արգասիք. վաստակք. եւ Իրաւունք.
Մի՛ լիցի խտիր՝ ո՛չ հրէի եւ ոչ հեթանոսի, զի ամենեքեան միապէս արժանիք լիցին ի քրիստոս. (Ագաթ.։)
Արժանիքն իցեն նորա որդիք, եւ ոչ անարժանքն. (Ագաթ.։)
Ամենայն ինչ յոբայ մեծամեծ է, ամենայն սքանչմանց արժանիք։ Այս է արդարեւ մեծամեծ, քանզի ոչ իսկ ապականի. (Իսիւք.։)
Անարժանիք եղեալ գրոց եւ յիշատակական պատուոց։ Եթէ ոք յանարժանեացն իցէ բարձրութեանս այսորիկ, ամենեւին մի՛ հպեսցի. (Առ որս. ՟Է։)
Նորազգեստք արժանիք բազմականի. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)
Ամենայն սքանչմանց արժանիք։ Ընդ սքանչմանցն տանել ճանապարհ։ Ի սքանչումն տեսողացն։ Ընդ որ ի սքանչումն կրթեալ։ Ի սքանչման ջլաձիգ լինել բնաւորեցաւ. իսիւք։ (Պարապմ. ՇԹ։ Իգն։ Սկեւռ. ի լմբ։)
Եթէ առնես ջերմ, անհամոքսեա՛ սակաւ մի, ասելով՝ եթէ այլք արժանիք եւ հաց ոչ ուտեն. (Վրք. հց. ձ)
(Արարածք, կամ գիրք ծննդոց) կոչի եւ մակագրի լինելութիւն աշխարհիս, ի լինելութենէ առեալ զառասութիւնն։ Չէին արժանիք նմին առասութեան հասանել. եւ այլն. (Փիլ. իմաստն.։)
Որք պատուոյ արժանիք եւ յառաջամասին են. (Փիլ. ել. ՟Բ. 27։)
Դուք էք փեսահրաւէրք եւ նորազգեստք, արժանիք բազմականի. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)
Որք եւ ոչ զիմաստասիրութեանն առկոչութիւն արժանիք էին ընդունել. (Անյաղթ պորփ.։)
Որոյ ոչինչ արտաքոյ (ըզգալի) տեսանելոյ՝ յառաջագոյն պատուեալ էր արժանատեսիլքն եւ արժանիքն փութոյ. (Փիլ. լին.։)
Անարժանիք եղեալ գրոց եւ յիշատակական պատուոց. (Պիտ.։)
ἑπιτηδείοτης, ἀρμός aptitudo, opportunitas, commoditas. Յարմարութիւն. աջողութիւն. արժանիք. դեպք. հանգամանք.
ἁξιότης, ἁξία dignitas, dignatio Արժանաւորն գոլ. արժանի գտանիլն. իրաւացի արժանիք, եւ արդիւնք վաստակոց. որպէս եւ Լաւութիւն իրաց.
Որք պատուոյ արժանիք եւ յառաջամասին են. (Փիլ. ել. ՟Բ. 27։)
Ի՞մ իմիք արժանիք եղեն. (Սարգ. ստէպ։)
Որով լինիմք երանելիք, եւ աստուծոյ տեսոյն արժանիք։ Ակն ունիմք տեսոյն աստուծոյ, կամ քրիստոսի. (Շ. մտթ.։ Տօնաց.։)
Եւ արդիքս բազում ամբաստանութեան են արժանիք. (Ոսկ. յհ. ՟Բ 36։)
որպէս Արժանաւոր ինչ. որ եւ ասի ԱՐԺԱՆԻՔ.
ԱՐԺԱՆ. գ. որպէս Արժանաւորութիւն. ἁξία dignitas որ եւ ասի ԱՐԺԱՆԻՔ.
Voir tout