Other definitions containing this entry
Կամայաւէտ հիւսմամբ շարալծեալ ընդ աստուածապարգեւ շնորհս. (Անան. եկեղ։)
Տուեալ ի շնորհացն աստուծոյ. աստուածապարգեւ. երկնաձրի. եւ Շնորհական. ձրիական. եւ Պատճառ շնորհաց կամ գործի. շնորհատու.
Ի տեառնէ պարգեւեալ. տիրաձիր. աստուածապարգեւ.
cf. ԱՍՏՈՒԱԾԱՊԱՐԳԵՒ.
Ի վերուստ պարգեւեալ. աստուածապարգեւ. երկնաձիր.
Աստուածատուր. աստուածապարգեւ.
θεόσδοτος, θεόδοτος, θεοδόσιος. a deo, sive divinitus datus. ՅԱստուծոյ տուեալ. Աստուածապարգեւ. աստուածաձիր. աստուածաշնորհ. աստուածաւանդ.
Աստուածունակ. իբր Աստուածանման. աստուածային. աստուածապարգեւ. աստոածահաճոյ. սուրբ.
cf. ԱՍՏՈՒԱԾԱՊԱՐԳԵՒ.
Աստուածապարգեւն լոյս եւ մարգարէք աններգործականս մնային առ նոսա. (Վահր. յար.։)
θεόφορος a deo portatus, divinus, adflatus numine ՅԱտուածոյ կրեալ, այսինքն ընկալեալ. աստուածապարգեւ.
ՅԱստուծոյ շնորհեալ. աստուածաձիր. Աստուածապարգեւ. աստուածատուր.
Վարժեցուցանեն զնոսա աստուածապարգեւ շնորհիւն. (Տէր Իսրայէլ. փետր. ՟Ժ՟Թ.։)
Որ թաթուցանէ կամ թաքոյց զաստուածապարգեւ զքանքարն՝ ըստ առակի ապաշնորհ ծառային.
cf. ԱՍՏՈՒԱԾԱՊԱՐԳԵՒ.
Գովեալդ ի վերնոցն հրանիւթից զօրութեանց աստուածապարգեւակ երկիր լուսածին. (Նար. գանձ առաք. եւ Նար. երգ.։)
Ի տեառնէ առատաձեռնեալ. աստուածապարգեւ. տիրապարգեւ.
Զհոգենիւթ եւ զաստուածաշնորհ այրն աստուծոյ զմաշտոց։ Հոգենիւթ եւ աստուածապարգեւ առն. (Յհ. կթ.։ Սամ. երէց.։)
Voir tout