to dishonour.
ἁτιμάζω. honore privo, dehonsto, contemno. Չպատուել. անպատիւ առնել. անարգել. արհամարհել. թշնամանել.
Մի՛ անպատուեր զնա. (Սիրաք. ՟Գ. 15։)
Ոչ անպատուեաց զտիկինն իւր, այլ անպատուեցաւ տիկինն. (Փիլ. լին.։)
Աստ զժամանակն միայն անպատուեմք, ուր մանաւանդ պատուելի՛ է զի դէպ ժամանակն։ Մի՛ որ յայսոսիկ է զարդն՝ անպատուեսցուք։ Ընդ բեթղեհեմի դասեցայց, ընդ մսրոյն անպատուեցայց։ Զաստուած անպատուես. (Առ որս. ՟Ա. ՟Ը։)
Անպատուել զդիս, կամ զթագաւորս. (Ագաթ.։)
Զոր առ աստուածսն ունին, անարգեն շատք, եւ անպատուեն. (Եզնիկ.։)
Անպատուել զյիմարաբար պատուեալն. (Յհ. իմ. պաւլ.։)
Աստուածութիւնն ոչ յարգի յումեքէ, եւ ոչ անպատուի. (Յճխ. ՟Բ։)
Զոր աստ անպատուեաց եւ խոտեաց, անդ ընդէ՞ր պատուեաց. (Մագ. ՟Է։)
Սիրելի՞ է՝ որ անպատուեացն, մի՛ կորուսաներ զսիրելւոյն բարին. մի անգամ անպատուեաց, եւ բիւր անգամ պատուեց եւ պատուէ. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)
Ոչ անպատուիս ի քաղցրութեանց։ Անպատուեցաւ ճաշակն պտղոյ։ Անօգուտ եղեալ՝ անպատուի։ Հողոյս անպատուելոյ. (Նար.։)
Ամենայն մարգարէ յիւրում գաւառի անպատուի։ Յանպատուիլ մի՛ խռովիք. (Կլիմաք.։)
Աշտէիւ խոցեալ յանպատուողաց հրէից. (Սարկ. հանգ.։)