ԱՆՆԻՒԹԱՒՈՐ ԱՆՆԻՒԹԵԱՅ. cf. ԱՆՆԻՒԹ.
Ի՞բր աննիւթաւոր յինքեան զնիւթն ունէր. (Նիւս. կազմ.։)
Ձողաչափէր զմիջնայարկսն սրահից՝ աննիւթեայ ձեռօք. (Գանձրն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աննիւթաւոր | աննիւթաւորք | 
| accusatif | աննիւթաւոր | աննիւթաւորս | 
| génitif | աննիւթաւորի | աննիւթաւորաց | 
| locatif | աննիւթաւորի | աննիւթաւորս | 
| datif | աննիւթաւորի | աննիւթաւորաց | 
| ablatif | աննիւթաւորէ | աննիւթաւորաց | 
| instrumental | աննիւթաւորաւ | աննիւթաւորաւք |