Անհովուութիւն

s.

τὸ ἁποίμαντον. pastoris inopia. Անհովիւ մնալն. անառաջնորդութիւն. անգլխութիւն. չօպանսըզլըգ.

Յաղագս անտեղի կարճմտութեան, կամ վասն անհովուութեան. (Առ որս. ՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անհովուութիւն անհովուութիւնք
accusatif անհովուութիւն անհովուութիւնս
génitif անհովուութեան անհովուութեանց
locatif անհովուութեան անհովուութիւնս
datif անհովուութեան անհովուութեանց
ablatif անհովուութենէ անհովուութեանց
instrumental անհովուութեամբ անհովուութեամբք