hy    |   fr

Անլուծիչ

adj.

indissoluble, incorruptible.

adj.

Որ չունի իւր լուծիչ մահուամբ, կամ ոչ է ինքն լուծիչ. անմահական. անլոյծ.

Յաղագս անկելոյն յանլուծիչ կենաց. (Շար.։)

Դու ես քահանայ յաւիտեան՝ ըստ զօրութեան կենացն անլուծիչ. (գուցէ՝ անլուծից). (Անան. ի յհ. մկ.։)