Անթիւ, թուոյ, ոց

adj.

ἁναρίθμητος. innumerus, innumerabilis. Որոյ ոչ գոյ թիւ. անթուելի. անհամար. բազում յոյժ յոյժ. համրանք չունեցօղ. սայըսըզ. հադսըզ հիսապսըզ.

Անթիւ են որսացեալք ի նմանէ։ Անթիւ լիցի ի բազմութենէ։ Մոռացաւ զիս զաւուրս անթիւս։ Բազումս եւ անթիւս օտարացոյց. եւ այլն։

Եթէ ի վերայ անթուոյ եդի զձեռն իմ. (Յոբ. ՟Լ՟Ա. 25։)

Ազգաց անթուոց. (Վրդն. սղ.։)

Դորա յանթիւ ճակատ մտեալ էր։ Անթիւ բազում սպառազէնս կոտորեաց. (Բուզ. ՟Ե. 36. 43։)

Կամ ոչ անկեալ ընդ թուով, որպէս մի, եւ յաւիտեանն կամ անյաջորդն. հիսապա կելմեզ.

Աստուած՝ հոգի կենդանի է, հուր կիզելոյ, անթիւ. (Ագաթ.։)

Յանթիւ աւուրն ընտրութեան. (Նոյնն։)

Յանկէտ եւ յանթիւ աւուրն յետնում, որ ոչ ունի վախճան. (Խոսր.։)

Ութերորդի անթիւ դարուն՝ որ յաւիտեան, որում ոչ ամք՝ եւ ոչ ամիսք են թըւական. (Շ. իմ. եղակ.։)