hy    |   fr

Աներեւութութիւն, ութեան

s.

cf. Աներեւութիւն.

s.

ԱՆԵՐԵՒՈՒԹԻՒՆ եւ ԱՆԵՐԵՒՈՒԹՈՒԹԻՒՆ. Աներեւոյթն լինել. անտեսութիւն. ծածկութիւն. անյայտութիւն.

Անտեսութիւն ինչ եւ աներեւութիւն արարեալ առ ելլենացիսն, իբր թէ տեսանելի ինչ ոչ լինել. (Նոննոս.։)

Զանխլացեալ լինի բանն յաներեւութենէ. (Երզն. քեր.։)

Զի՞նչ իցեն պատճառք աներեւութեան երկրի. (Վեցօր. ՟Բ։)

Երկնայնոցն զարդուց աներեւութութեանն խոնարհագոյնքն դառնան առ գերակայսն. (Մաքս. ի Դիոն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աներեւութութիւն աներեւութութիւնք
accusatif աներեւութութիւն աներեւութութիւնս
génitif աներեւութութեան աներեւութութեանց
locatif աներեւութութեան աներեւութութիւնս
datif աներեւութութեան աներեւութութեանց
ablatif աներեւութութենէ աներեւութութեանց
instrumental աներեւութութեամբ աներեւութութեամբք