ԿԻՐԱՌՈՒԹԻՒՆ ԿԻՐԸՆԴՈՒՆԱԿՈՒԹԻՒՆ ԿԻՐԸՆԿԱԼՈՒԹԻՒՆ. Յանձն առնուլն զկիրս մարդկայինս. տնօրէնութիւն բանին աստուծոյ.
Զբոլորն ուրասցին զփրկանակն զկիրառութիւնս։ Մարմնական կիրառութեամբն պատրեալն զթշնամին. (Թէոդոր. մայրագ.։)
Զփրկչականն պարտ եւ արժան է ասել զկիրընդունակութիւնս. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Փրկչական կիրընկալութիւնքն, կամ փրկական կիրընկալութիւնքն. (Ճ. ՟Է.։ Ոսկիփոր.։ Խոսրովիկ.։)
Իսկ ԿԻՐԸՆԴՈՒՆԱԿ. ա. իբր Ընդունակ բնաւորական կրից։ Ճ. ՟Է.։ եւ (Խոսրովիկ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | կիրընդունակութիւն | կիրընդունակութիւնք |
accusatif | կիրընդունակութիւն | կիրընդունակութիւնս |
génitif | կիրընդունակութեան | կիրընդունակութեանց |
locatif | կիրընդունակութեան | կիրընդունակութիւնս |
datif | կիրընդունակութեան | կիրընդունակութեանց |
ablatif | կիրընդունակութենէ | կիրընդունակութեանց |
instrumental | կիրընդունակութեամբ | կիրընդունակութեամբք |