hy    |   fr

Վահանաւոր

adj.

furnished with a shield;

s.

shield-bearer.

adj.

Ունօղ զվահան. ասպարաւոր, վահանակիր. վահանավառ. վահանադրօշ. ... յն. ի վահանս, այսինքն վահանօք։ Տե՛ս (՟Ա. Մնաց. ՟Ժ՟Բ. 34։ Եզեկ. ՟Ի՟Գ. 24։ ՟Լ՟Ը. 5։)

Ի նմանութիւն վահանաւոր զօրու ժողովեալ դիւացն՝ մարտնչէին։ Կոփիւնք վահանաւորացն. (Ագաթ.։ Եղիշ. ՟Զ։)

Արանց սուսերամերկաց, վահանաւորաց. (Յհ. կթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վահանաւոր վահանաւորք
accusatif վահանաւոր վահանաւորս
génitif վահանաւորի վահանաւորաց
locatif վահանաւորի վահանաւորս
datif վահանաւորի վահանաւորաց
ablatif վահանաւորէ վահանաւորաց
instrumental վահանաւորաւ վահանաւորաւք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Վահանաւորիմ

Voir tout