to swear, to take an oath;
to curse, to detest;
սուտ —, to swear falsely, to perjure one's self, to take a false oath;
— յանձն իւր, to swear to one's self.
Երդուի՛ր ինձ յաստուած՝ չմեղանչել ինձ։ Յանձն իմ երգուայ, ասէ տէր։ Երդուարո՛ւք ինձ ի տէր աստուած։ Երդնուցուն յանուն տեառն զօրութեանց։ Երդուաւ տէր ի սրբութիւնս իւր։ Երդումն՝ զոր երդուաւ, եւ այլն։ Յո՞ արդեօք երդնու աստուած, եթէ ոչ յինքն. եւ ասի երդնուլ՝ վասն մերոյ տկարութեանս. (Փիլ. լին.։)
Գովեսցին ամենեքեան՝ որ երդնուն նովաւ։ Գովիչք իմ ինեւ երդնուին. (Սղ. ՟Կ՟Բ. 12։ ՟Ճ՟Ա. 9։)
Դորին փրկութեանդ երդուեալ». այսինքն ի կեանս դորա. (Ճ. ՟Ա.։)
Եթէ ոչ սովորիցի ոք ստէպ երդնուլ, եւ ոչ սուտ երբէք երդնու. (Եզնիկ.։)
Երդուեալ ի դիս, կամ աստուածովքն. (ՃՃ.։)
նոյն է եւ լոկ ասելն.
Աստուածովքն. աստուծով»։
Թագաւորութիւն լութանի, երդնլով յարամազդ եւ եթէ այլ ոմն երբէք իշխանութիւն լուծեալ է, ո՛չ ի ձեռն այլոյ ուրուք, այլ ի ձեռն ինքեանց նոցունց. (Պղատ. օրին. ՟Գ։)