ՕՑՏԵԼ ՕՑՏՈՒՄՆ. cf. ՕՁՏԵԼ, ՕՁՏՈՒՄՆ։
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | օցտումն | օցտմունք |
accusatif | օցտումն | օցտմունս |
génitif | օցտման | օցտմանց |
locatif | օցտման | օցտմունս |
datif | օցտման | օցտմանց |
ablatif | օցտմանէ | օցտմանց |
instrumental | օցտմամբ | օցտմամբք |