hy    |   fr

Քինաւորութիւն, ութեան

s.

cf. Քինութիւն.

s.

ՔԻՆԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ ՔԻՆՈՒԹԻՒՆ. Քինապահուիւն. քէն.

Եւ սո՛ւտ եւ առ քինաւորութեանն խօսի մաղխազ զնմանէ. (Փարպ.։)

Վրէժ խնդրել մեծաւ զնմանէ. (Փարպ.։)

Վրէժ խնդրել մեծաւ քինութեամբ. (Ագաթ.։)

Զի մի՛ ննջեսցեն նոքա յայսմ վրիժու խնդրելոյ եւ ի քինութենէ. (Եփր. օրին.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif քինաւորութիւն քինաւորութիւնք
accusatif քինաւորութիւն քինաւորութիւնս
génitif քինաւորութեան քինաւորութեանց
locatif քինաւորութեան քինաւորութիւնս
datif քինաւորութեան քինաւորութեանց
ablatif քինաւորութենէ քինաւորութեանց
instrumental քինաւորութեամբ քինաւորութեամբք