cf. Քարեղէն.
ՔԱՐԵԱՅ եւ ՔԱՐԵՂԷՆ. λίθινος lapideus, saxeus. Ի քարէ շինեալ. որոյ նիւթն է քար. քարէ.
Պատկերք ձեռաց ճարտարի, ոմն փայտեայ, ոմն քարեայ։ Իբրեւ զարձանս քարեայ տապանի։ Իբրեւ զպարիսպ քարեայ։ Թէ քարեայք էին՝ պարտ էր ի զգայութիւն գալ. (Ագաթ.։ Ածազգ. ՟Զ։ Զենոբ.։ Երզն. մտթ.։ Տօնակ.։)
Կարկուտ քարեայ հոսեա՛ նոցին, եւ ըզպիծակ զօրաց քոյին. (Յիսուս որդի.։)
Հրամայեաց սալ քարեայ դնել ի վերայ գերեզմանի, եւ ծածկել, Հ. (կիլիկ.։)
Գծեալ մատամբ քո աստուածային՝ զքարեյ տախտակ պատգամաց բանին. (Գանձ.։)
Արձան քարեղէն։ Տախտակս քարեղէնս։ Ի վերայ քարեղէն խարսխի։ Սեղանք ողջակզացն քարեղէնք։ Զաստուածս զոսկեղէնս, զփայտեղէնս եւ զքարեղէնս։ Սուր քարեղէն (գայլախազ)։ Հանից զսիրտն քարեղէն ի մարմնոց նոցա.եւ այլն։
Եղերո՛ւք իբրեւ զկուռքս զայս քարեղէն։ Պաշտեն զկուռս քարեղէնս. (Վրք. հց. ժ՟Զ։ Ագաթ.։)
Մանրից քարեղինաց գնալ ի վերայ ծովու. (Ճ. ՟Ա.։)
Եղեւ յոյս ապաւինի նոցա տաճարն քարեղէն։ Ջուրոր կայր յանօթս փայտեղէնս, եւ յանօթս քարեղէնս. (Եփր. ծն.։ Եփր. ել.։)
Որ թէ եւ քարեղէն (իբր քարասիրտ), քան զամենայն ոք լինիցիս մարդասէր. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 14։)