cf. Տղմալից;

s.

—ք, bog, quagmire, marshy land.

adj.

ἱλυώδης limosus. Ուր իցէ տիղմ բազում. (իրօք կամ նմանութեամբ). ցեխոտ. չամրոտ.

Ի տղմուտ վայրս։ Ի տղմուտ եւ ի մօրական գուբս։ Էր տղմուտ տեղի մի. (ՃՃ.։ Վրք. ոսկ.։)

Յորժամ երկիր տղմուտ լինի, ոչ կարէ բխել ջուր յստակ եւ սրբահամ. (Անան. զղջ.։)

Անհնար է տղմուտ տեղւոջ անուշահոտութիւնս բուրել. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Թ։)

Նոցա տղմուտ չարութեան։ Զտղմուտ վարս թողեալ. (Յհ. կթ.։ Մխ. առակ.։)

Հա՛ն զիս ի գբոյ տառապանաց՝ տղմուտ կաւոյ, հայցմամբ նոցին. (Յիսուս որդի.։)