adj.

acquired, possessed, adventitious;

gr.

possessive;
created, made.

adj.

κτητός, ἑπίκτητος acquisitus, possessus, adventitius. Ստացեալ կամ ստանալի ինչ. յետոյ ի ձեռս բերեալ, ընկալեալ, դնեալ, շահեալ. յետամտական.

Զօրութեամբ բնականաւ, եւ ստացականւ։ Ոչ միայն զբնականն, այլեւ զստացական զուարթութիւնն ասէ. (Առ որս. ՟Է։ Լմբ. առակ.։)

Որ ի հաղորդութենէ այլում զկարողութիւն լուսաւորելոյն ունիցի, ստացական ունի զշնորհն, եւ ոչ տիրապէս անուանի լոյս. (Կիւրղ. գանձ.։)

Ստացական գիտութիւն աշխատութեամբ կատարի. (Լծ. եւագր.։)

Ոչ ստացական, եւ ոչ չարչարանացն պարգեւք, այլ իւրն սեպհական. (Իգն.։)

Առ դնածոյ ումեմն կնոջ, եւ կամ առ այլոց ոմանց զի՛նչ եւ է յեղանակաւ ստացական կանանց. (Պղատ. օրին. ՟Ը։)

Ուստի Ստացական անուն կամ դերանուն ըստ քերականաց՝ է յայտնօղ զայն ինչ, որ սեպհական է ումեք կամ իմիք.

Ստացական է, ո՛րգոն, դաւթեան երիվար. (Թր. քեր.։)

ՍՏԱՑԱԿԱՆ. κτιστός creatus, conditus, factus κτίσις creatura. Ստեղծական, արարածական. եղական. հաստեալ ի ժամանակի. արարած. որ եւ Ստացուած ասի.

Ոչ ստացական ոք, եւ ոչ ծառայ յերրորդութեանն։ Զօրութիւն անսահմանելի՝ ամենայն ստացականացս արարիչ. (Նիւս. ի սքանչ.։)

Զիա՞րդ իցէ եղական կամ ստացական՝ օրինադրելով որպէս բնութեամբ աստուած. (Կիւրղ. գանձ.։)

Ոչ տէր խոստովանէր (մակեդոն) զհոգին սուրբ, այլ՝ օտար յաստուծոյ բնութենէն, եւ ստացական, եւ պաշտօնեայ. (Խոր. ՟Գ. 33։)

Ի վերայ ստացականացս իմանալ, մանաւանդ զգայականացս։ Ոչ իբրեւ ստացականաց հողեղինաց դասակցութիւն, այլ որպէս բանակաց հոգեղինաց. (Մաքս. ի դիոն.։ Ճ. ՟Գ.։)

Ստացական մարմնովն արար սկիզբն փրկութեան մերոյ իմաստութիւնն։ Էնն անեղ յանեղագունէն իջեալ հօրէ՝ մարմին ստացական յարգանդէ կուսին զգեցաւ. (Նախ. առակ.։ Յհ. իմ. երեւ.։)