vn.

cf. Սկսնում.

հ.

ՍԿՍԱՆԻՄ ἅρχομαι incipio, coepi, inchoo, initium facio, duco. որ եւ ՍԿՍՆՈՒԼ, ՍԿԶԲՆԵԼ, ՍԿԶԲՆԱՒՈՐԵԼ, իլ. Ձեռն ի գործ առնիլ. առաջին լինել ի գործել կամ ասել. սկսիլ,

Սկսաւ մարդիկն բազմանալ։ Յայնմհետէ սկսաւ քարոզել յիսուս։ Եւարդ սկսի՛ր օրհնել զտուն ծառայի քո։ Տու՛ր նոցա վարձս՝ սկսեալ ի յետնոցն մինչեւ ցառաջինսն։ Ուսուցանէ ընդ ամենայն հրէաստան՝ սկսեալ ի գալիլէէ մինչեւ ցայսր.եւ այլն։

Բնաւ ոչ սկսայ զկրոնաւորութիւն։ Սկսի՛ր յառաջինմէն, եւ է՛ջ յերկրորդն, եւ հա՛ս յերրորդ օդդ։ Սկսի՛ր այսուհետեւ յիշել զմարդիկ ողորմութեամբ. (Վրփ հց. ՟Ժ՟Ը։ Եղնիկ։ Լմբ. պտրգ.։)

Արդ թէ ուստի՞ սկսաւ, ասասցուք. (Շ. ընդհանր.։)

Իսկ (Լծ. ածաբ.)

Սկսեսցին բուռն հարկանալ. է առաւել ռմկ. իբր սկսցին։