fault, guilt;
 condemnation;
 debt;
 duty;
 obligation, engagement.
Պարտաւորն գոլ. արկումն ընդ պարտեօք, եւ ընդ դատապարտութեամբ.
Չարաչար բառկութեամբ վարեցաւ ընդ իս՝ պարտաւորութեամբն ադամայ. (Իսիւք.։)
Որով թողութիւն պարտաւորութենն ի մեղաց գտաք, եւ յօրինացն. (Արշ.։)
Ստուգեաց ի հազարապետէն զառնն պարտաւորութիւն. (Եղիշ. ՟Է։)
Խորհէր՝ զի յիրացն վկայութենէ, եւ ոչ ի խօսից իւրոյ ի բաց վճարեսցէ զինքն յայնմ պարտաւորութենէ, զոր յանդգնելայքն ածէին ի վերայ նորա. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 12։)
Ոչ նոր ինչ գտեր յիս զյանցանացս պարտեաց մառախուղ, այլ նոյն եմ յաւէտ նովին պատահմամբ պարտաւորութեան Նար. (՟Ի՟Բ։)
Ոչ միայն անմտութեան, այլ անհաւատարմութեան ունի զպարտաւորութիւնն . յն. յանդիմանի. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 26։)
Պարտաւորութիւն. որպէս Հարկ անհրաժեշտ.
Ընթանան եւ փոքունք ախտք՝ է երբէք զի ի պարտաւորութեանց զօրութիւնս. (Մեկն. ղեւտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պարտաւորութիւն | պարտաւորութիւնք | 
| accusatif | պարտաւորութիւն | պարտաւորութիւնս | 
| génitif | պարտաւորութեան | պարտաւորութեանց | 
| locatif | պարտաւորութեան | պարտաւորութիւնս | 
| datif | պարտաւորութեան | պարտաւորութեանց | 
| ablatif | պարտաւորութենէ | պարտաւորութեանց | 
| instrumental | պարտաւորութեամբ | պարտաւորութեամբք |