adj. adv.

ἑπιτήδειος accommodatus եւ այլն. Կարի պատեհ. յարմարագոյն. վա յելչական.

Զի մի՜ գուցէ կարծեսցուք աթոռս նիւթեղէնս՝ աստուածպետութեանն առ ի բազմել պատեհագոյնս։ Պատեհագունիցն առ ի յընդունել՝ պատմեաց։ Մաքրէ զմատուցեալսն առ սրբազնական տեսութիւն եւ կցորդութիւն պատեհագոյնս. (Դիոն. երկն. եւ Դիոն. եկեղ.։)

Բազմութիւն մանկտւոյ ժողովեալ, եւ նոցին ռոճիկս կարգել ի պատեհագոյն տեղիս. (Կորիւն.։)

Սեղանն սրբութեանն ծածկեալ զգեստիւք պատեհագունիւք զծածկեալ խորհուրդ աստուածութեանն տայ իմանալ. (Յհ. իմ. եկեղ.։)

Առ ի պտղաբերութիւն պատեհագոյնն մնացեալ՝ առաւել եւս լիցի պտղատու (ուռ). (Սարկ. քհ.։)

Ի մէջ երկուց վատթարաց պատեհագոյն զերմոգինի ասացեալսն համարին քան զիրոնի. (Շիր. զատիկ.։)

Կարի իմն պատեհագոյն նմա ասէ զփառսն տալ. (Խոսր.։)

Յանդիմանութիւնս պատշաճականս, ձաղանս պատեհագոյնս. (Նար. ՟Ի՟Է։)

Պատեհագոյն է եւ զայլոցն իմանալ։ Ի սոյն իսկ առնուլ պատեհագոյն է զասացեալն. (Ագաթ.։)

Յոյժ պատեհագոյն է առնուլ զայսոսիկ ի վերայ բռնութեան մոլեկան դիւաց. (Նար. կ.։)

Է ինչ՝ որ ի Յոբ եւ յԱդամ պատեհագոյն է. եւ բազում ինչ՝ որ ի փրկիչն կատարեցաւ. (Տօնակ.։)