s.

subjection, enslaving, submission, obedience;
detention, possession.

s.

ՆՈՒԱՃՈՒԹԻՒՆ ՆՈՒԱՃՈՒՄՆ. Նուաճելն, իլն. ներքոյ արկանելն, եւ մտանելն. հպատակութիւն. բերումն. հանդիպումն. հանդիպումն. եւ այլն. (յն. պէսպէս).

Ետես զօրէն նուաճութեանն խստագոյնս եւ շինականագոյնս մերձենալ ի նա. այս փխկ սովորական ընտանի հանդիպմանն. (՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Դ. 30։)

Զի նովաւ ունիմք զնուաճութիւն երկոքին միով հոգւով առ հայր։ Որով ունիմք զհամարձակութիւն եւ զնուաճութիւն յուսով ի ձեռն հաւատոց նորա. յն. զմատչումն. (Եփես. ՟Բ. 18։ ՟Գ. 12։)

Զի նովաւ ասէ ունիմք զնուաճութիւն, ամենայն զյարդարանս, ի մի բերելով սրբով հոգւովն ի փառս հօրն ամենակալի զօրհնութիւն. (Ոսկ. եփես.։)

Այսոքիկ պէտք են գլխաւորութեանց ... դասեալք ընդ ինքեամբք նուաճութիւնք մասանց. (Նար. ՟Զ. իբր ներքոյ անկեալ մասունք։)

Արդար խօսք Վահանայ, եւ նուաճմանս (ամենայն հպատակութեան) աւետիք ուրախացուցին զիս. (Փարպ.։)

Զմարդկայինս՝ որ առ իրեարս ի սովորութենէ թշնամութեան նուաճումն սիրով. այսինքն է խոնարհ հաշտութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif նուաճումն նուաճմունք
accusatif նուաճումն նուաճմունս
génitif նուաճման նուաճմանց
locatif նուաճման նուաճմունս
datif նուաճման նուաճմանց
ablatif նուաճմանէ նուաճմանց
instrumental նուաճմամբ նուաճմամբք