adv.

ՆՇԱՆԱԿԱՊԷՍ ՆՇԱՆԱԿԱՒ. cf. ՆՇԱՆԱԿԱԲԱՐ.

Նշանակապէս՝ այսինքն այլաբանաբար զտեսիլ մարգարէիս առնու ի խրատ միայնակեցաց. (Լծ. եւագր.։)

Դրախտն՝ նշանակաւ է իմացութիւն։ Այր է նշանակաւ միտք, եւ սորա կող մի՝ զօրութիւն զգայական. (Փիլ. ստէպ։)

Նշանակաւ եւ վերածապէս երեւեալս, ի նշանակաւ աստուածաբանութեան ցուցանի. (Դիոն. երկն.։)

Կերակրիչ եւ արբուցանօղ՝ զհոգեւորացն նշանակաւ ասի. (Սարկ. քհ.։)

Եւ ո՛չ նշանակաւ պատուանդան միայն, այլեւ տաճար։ Նշանակաւն ոչ ունի զկատարելութիւն, այլ օրինակաւն ցուցանէ զստուգութիւն. (Շ. բարձր.։)