hy    |   fr

Յանգաւոր

adj.

cf. Յանգ.

adj.

ՅԱՆԳԱՒՈՐ ՅԱՆԿԱՒՈՐ. իբր Յա՛նգ կամ յա՛նկ, ա. Պատկանաւոր. յարմար. ընտանի. հակամիտեալ. եւ Յանգական. ծայրացեալ. հասեալ.

Որ երդնու ընկերի իւրում, նմա յանգաւոր է չլինել ի խորանին. (Մագ. ՟Ծ՟Է։)

Գեղապարութիւն նոցա ... եւ յանգաւոր բարբառքն է օրհնել զԱստուած. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Բ։)

Ազգ խոզիցն յանկաւոր սէր ունին առ տիղմն. (անդ. ՟Դ։)

Որք գաւազանաւ են յանգաւորք. (ծայրագոյն վարդապետք) (Երզն. քեր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յանգաւոր յանգաւորք
accusatif յանգաւոր յանգաւորս
génitif յանգաւորի յանգաւորաց
locatif յանգաւորի յանգաւորս
datif յանգաւորի յանգաւորաց
ablatif յանգաւորէ յանգաւորաց
instrumental յանգաւորաւ յանգաւորաւք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Յանգաւորիմ

Յանգաւորութիւն, ութեան

Voir tout