Կցել, իլ. կցորդ առնել, եւ լինել.
Յորմէ որիշ վարի ի բանս եւ գործս, նորին ի պատահար պատուհասին կցորդէ զնա աստուծոյ արդար դատաստանն. (Լմբ. ժղ.։)
Կցորդեմ սմին զընթերցուածն, թէ օր տեառն ի վերայ հպարտից. (Նար.։)
Միասնական զուգութեամբ ընդ մեզ իսկ կցորդեցեր. (Նար.։)
Եթէ չարչարանացն կցորդեմք յերկրի. (Յճխ. ՟Է։)
Այժմ կցորդիսցեն ի գործն՝ որոց ոչ կալան յանձին։ Մի՛ կցորդել ագահութեան. (Նախ. եզր. եւ Նախ. առակ.։)