adj.

ὁρθός rectus, erectus. Կանգնական, կանգուն. ուղղաբերձ. ուղղորդ. կանգնեալ. կայուն.

Զյառաջագոյն հնձեալսն ի բարդից մինչեւ ցկանգնաւորն. (Դատ. ՟Ժ՟Ե. 5։)

Իբր զպատնէշս կանգնաւորս. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)

Կայմն կանգնաւոր, եւ առագաստ պարզեալ. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 24։)

Զկանգնաւորն կործանէ, զի ընտանի է այնր՝ որ կործանեցաւն յերկնից. (Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)

ԿԱՆԳՆԱՒՈՐ. Կանգնաչափ. ոյր բարձրութիւնն է այսչափ կանգուն.

Արասցես զսիւնակս խորանին յանփուտ փայտից՝ կանգնաւորս. ի տասն կանգնոյ զերկարութիւն միոյ սիւնակին առնիցես։ Նոյնպէս արասցես երկոցունց անկեացն կանգնաւորս. այսինքն որոշեալ կանգնօք չափեալս. (Ել. ՟Ի՟Զ. 16. 24։ ՟Լ՟Զ. 20։)

Սիւնս կանգնաւորս, այսինքն կանգնաչափս. (Վրդն. ել.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կանգնաւոր կանգնաւորք
accusatif կանգնաւոր կանգնաւորս
génitif կանգնաւորի կանգնաւորաց
locatif կանգնաւորի կանգնաւորս
datif կանգնաւորի կանգնաւորաց
ablatif կանգնաւորէ կանգնաւորաց
instrumental կանգնաւորաւ կանգնաւորաւք