hy    |   fr

Կազդուրումն, ման

s.

cf. Կազդուրութիւն.

s.

ԿԱԶԴՈՒՐՈՒԹԻՒՆ ԿԱԶԴՈՒՐՈՒՄՆ. Հաստատութիւն, ամրութիւն.

Հայցել տկարութեան զօրութիւն, դանդաղանաց եւ լքման ջիլս եւ կազդուրութիւն. (Սարկ. պատկ.։)

Հաւատն՝ որ յիս եւ առ ծնօղն, կարօղ է ածել ի կազդուրումն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 26։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կազդուրումն կազդուրմունք
accusatif կազդուրումն կազդուրմունս
génitif կազդուրման կազդուրմանց
locatif կազդուրման կազդուրմունս
datif կազդուրման կազդուրմանց
ablatif կազդուրմանէ կազդուրմանց
instrumental կազդուրմամբ կազդուրմամբք