Ծովաչու

adj.

Որ չուէ ընդ ծով. եւ Որ ինչ հայի ի չու ծովային.

Առաջնորդէր բանակին եբրայեցւոց ծովաչու ճանապարհաւ. Ծովաչու գնացիւք ճանապարհ առնեն յերկիրն պարգեւաց. (Զքր. կթ.։)

Նորանշան սքանչելեօքն, ծովաչու ճանապարհաւն. (Պիտառ.։)