adj.

conversing with another;
— լինել, to have an interview, to converse, to talk, to discourse, to have a chat together, to hold a conversation with.

adj.

Որ խօսի ընդ այլում. եւ նա՝ ընդ որում խօսի ոք. խօսօղ ի միասին կամ փոխանակաւ. Հետը խօսօղ.

Յորժամ յառնիցես, խօսակից իցէ քեզ. (Առակ. ՟Զ. 22։)

Միայնացելոց՝ վերնականացն խօսակցաց. (Նար. ՟Գ։)

Առաջի աստուծոյ կան յեկեղեցին առընթեր նորին խօսակցացն քահանայից։ Ջանասցուք նախ տեսանել զխօսակիցն աստուած, եւ ապա զունկնդրութիւն պահանջել. (Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. սղ.։)

ԽՕՍԱԿԻՑ ԼԻՆԵԼ. λαλέω, διαλέγομαι colloquor. Խօսել ընդ ումեք, եւ ընդ միմեանս. զրոյցս առնել. ... որ եւ ռմկ. խօրաթել.

Խօսակից եւ հաշուակից իրերաց լինելով. (Յհ. իմ. ատ.։)

Յորժամ սիրելոյ ոք խօսակից լինի. (Սարգ. յռջբ.։)

Հաւատա զքեզ քրիստոսի խօսակից լինել, եւ ոչ անբարբառ նիւթոյ. (Շ. թղթ.։)

Ախորժալի յաւէտ միշտ ծառայի՝ տեառն խօսակից լինել. (Ի գիրս խոսր.։)