adj.

made of brick or baked earth;
—ք, —անօթք, crockery, earthen-ware, delft-ware.

adj.

ὁστράκινος (իբր ոստրէական, կամ ոսկրուտ), κεραμωτός . (լծ. թ. քիրէմիտտէն ). testaceus (լծ. թ. թէստիտէն ). որ եւ ԽԵՑԵԱՑ. Որ ինչ է ի խեցւոյ, կամ ի կաւոյ թրծելոյ. կաւեղէն.

Անօթ խեցեղէն։ Խեզեղէն անօթոյ բրտի. (Ղեւտ. ՟Ժ՟Ա. 33։ Ես. ՟Լ. 14։)

Ի վերայ երկաթեղէն եւ խեցեղէն ոտիցն. (Դան. ՟Է. 33։)

Աման խեցեղէն. (Երեմ. ՟Ժ՟Թ. 11։ ՟Լ՟Բ. 14։ Նար. ՟Ի։)

Ասսարիա փայտեղէն եւ խեցեղէն լումայս. (Եւս. քր. ՟Բ։)

Ոստրէոսն իբրեւ խեցեղէն պատեանս ունի. (Վեցօր. ՟Է։)

Պօղոս էր խեցեղէն, եւ եղեւ ոսկեղէն, եւ խորտակեցաւ. (Ոսկ. ՟բ. տիմ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խեցեղէն խեցեղէնք
accusatif խեցեղէն խեցեղէնս
génitif խեցեղինի խեցեղինաց
locatif խեցեղինի խեցեղէնս
datif խեցեղինի խեցեղինաց
ablatif խեցեղինէ խեցեղինաց
instrumental խեցեղինաւ խեցեղինաւք