Ինքնաբնակ

adj.

αὑτοφυής innatus, vi naturae. որպէս ինքնաբոյս. ընդաբոյս. որ ինչ է ի բնէ.

Խաղալիս իսկ են այնպիսեացն (տղայոց) ոմանք ինքնաբնակք, զորս՝ յորժամ ի մասին եկեսցեն, ինքեանք գրեթէ վերստին գտանեն. (Պղատ. օրին. ՟Է։)