to be crowned;
to reign.
βασιλεύω regno, impero, rego Թագաւոր լինել. ունել եւ վարել զթագաւորութիւն.
Թագաւորք՝ որ թագաւորեցին յերկրին եդոմայեցւոց, մինչչեւ թագաւորեալ էր թագաւոր յիսրայէլի։ Թագաւորեաց ընդ նորա Յոբաբ։ Միթէ թագաւորելով թագաւորեսցե՞ս ի վերայ մեր։ Թագաւորեաց ամս.եւ այլն։
Արշակ թագաւորէ հայոց։ Զայսու ժամանակօք լինի թագաւորեալ հռոմայեցւոց Տրայիանոս։ Արտաքոյ ցեղի նորա թագաւորեցելոյ. (Խոր.։)
Խաչակցեալք ընդ Քրիստոսի, եւ ընդ նմին թագաւորեալք. (Շար.։)
Կամ ԹԱԳԱՒՈՐԻՄ, եցայ, որ է անսովոր.
Զիս անարգեցին, զի մի՛ թագաւորեցայց քեւ ի վերայ նոցա։ Սաւուղ թագաւորեցաւ ի վերայ ժողովրդեանն։ Զերկուս ամս միայն՝ զոր թագաւորեցաւ. (Եփր. թագ.։)
ԹԱԳԱՒՈՐԵԱԼ, իբր Թագաւորեցուցեալ. պսակեալ.
Թագաւորեալքն յԱստուծոյ՝ նահատակին. (Ժմ.։)
ԹԱԳԱՒՈՐԵԱԼ ՔԱՂԱՔ. βασιλευομένη, βασιλεύουσα regia, dominatrix ըստ յն. ոճոյ, իբր Թագաւորանիստ, թագաւորական. դշխոյ այլոց քաղաքաց.
Եւ ընդէ՞ր նստիցի ծառայ քո ի թագաւորեալ քաղաքի ընդ քեզ. (՟Ա. Թագ. ՟Ի՟Է. 5։)
Ի թագաւորեալ քաղաքն (ի Կոստանդինուպոլիս). (Խոր. ՟Գ. 20։)