Ենթադրութիւն, ութեան

s.

ὐπόθεσις suppositio, subjectio եւ այլն. Ենթադրելն, եւ ենթադրեալ իրն. որպէս Նուաճումն.

Վասն ակամայց եւ մեծամեծ ենթադրութեանց պատերազմաց. (Փիլ. իմաստն.։)

Ենթադրութեամբ հերիայ յօշատեցաւ ի տիտանացն դիոնեսիոս. (Նոննոս.։)

ԵՆԹԱԴՐՈՒԹԻՒՆ. որպէս Առաջարկութիւն. դիտաւորութիւն. եւ Առաջեդեալ նպատակ.

Իսկ ըստ ենթադրութեանս՝ ինձ իսկ ոչ թուի արտաքոյ շրջել ենթադրեալ բանիցն. (Պղատ. օրին. ՟Է։)

Բոլոր դիտումնս մեր, եւ նորին գրոյս ենթադրութիւն խաղաղութեան է ուղղութիւն. (Գերմ.։ Ի վերայ ճառիդ եւ երեւելոյ ենթադրութեանդ. Փիլ. իմաստն.։)

(Միամօր որդիս այրւոյս) միայն է պայծառութեանս (տոհմիս) ենթադրութիւն. (Նիւս. կազմ.։)

ԵՆԹԱԴՐՈՒԹԻՒՆ. Դնելն. հաստատելն. եւ Հաստատուն ինչ. պարտք. պատշաճք. δεόμενα debita, officium կախմունք.

Յուսով ենթադրութեամբ ի քրիստոս. (Թէոդոր. խչ.։)

Վաճառուց (դաշանց), եւ այլոց սմանց առ միմեանս ենթադրութեանց, որք կարօտանան պատշաճաւոր դասութեանց. (Պղատ. օրին. ՟Ժ՟Ա։)

ԵՆԹԱԴՐՈՒԹԻՒՆ. Խնդիր. ճարտասանական՝ որոշեալ պարագայիւք, ուր դրութիւնն է անորոշ առանց պարագայից.

Զանազանեցաւ յենթադրութենէ դրութիւն շրջակայիւքն։ Եթէ առդիցես դրութեանս դէմս կամ պատճառս, որք են շրջակայք, առնես ենթադրութիւն. (Պիտ.։)

ԵՆԹԱԴՐՈՒԹԻՒՆ. ըստ փիլիսոփայից եւ եւ աստուածաբանից՝ իբր Ենթակայութիւն. կամ ենթադրեալն. ὐπόστασις hypostasis, suppositum

Յայնժամ առօղն եւ առեալն լինէին մի ենթադրութիւն եւ մի անձն. զի տեսակ մարդոյն կայանայր ի վերայ նախկին ենթադրութեանն, ոչ ինքեամբ. (Մխ. ապար.։)