Դրօշեմ, եցի

ն.

γλύφω, κολάττω, ἑγκολάττω sculpo, scalpo, celo, rado, dolo (որպէս դրով յօշել. մանաւանդ նոյն ընդ պ. թէրալիյտէն. թ. թըրալ էթմէք ) Տաշելով եւ քերելով քանդակել, փորագրել, առաւել՝ զարձանս կռոց.

Զփայտն խեղաթիւր եւ ոստովք վարակեալ՝ առեալ դրօշեաց մտադրութեամբ գործոյն իւրոյ. (Իմ. ՟Ժ՟Գ. 13։)

Դուռն երկրորդ շրջանակաւ, դրօշեալ ի նմա քերոբս եւ արմաւենիս. (՟Գ. Թագ. ՟Զ. 35։)

Դրով գործեաց, եւ դրօշեաց զնա ... Եւ դրօշեաց ի նմանութիւն պատկերի. (Ես. ՟Խ՟Դ. 12. 13։)

Իւրաքանչիւր ոք իւրով արուեստիւ զնոյն դրօշէր. (Եզնիկ.։)

Նոցա ձեռագործքն յախտէ իմեքէ սկիզբն ընկալեալ դրօշեցան. (Յհ. իմ. պաւլ.։)

Ո՞ր դրօշող, ո՞ր նկարիչ կարիցէ ճարտարութեան մեղուաց նմանել. (Ոսկ. փիլիպ.։)

Իսկ (Պտմ. աղեքս.)

Դրօշեալ գիրք նուիրականք աստուածայինք. յն. իմա՛ զդրոշմեալ նշանագիրս եւ զխորհրդաւոր պատկերս եգիպտական բրգանց. որպէս տառք սրբազնաքանդակք։

Եւ (Ոսկ. մ. ՟Ա. 24.)

(Զնիւթ մետաքսի) ընդ կօշիկսն կարես, եւ զմորթսն այնու դրօշես. ի լս. դրոշմես. յն. գեղերեսել։

adj. s.

ԴՐՕՇԵԱԼ ելոյ. դրօշեալք, ելոց. ա.գ. γλυπτός, τὸ γλυπτόν sculptilis, sculptile, γλύμμα, ξοάνος sculptura Քանդակեալ պատկեր. արձան կռոց. Տե՛ս (Դատ. ՟ժե. 3. եւ 4։ Ես. ՟խե. 20։ Ել. ՟Լ՟Դ. 13։ Օր. ՟Է. 5։ Ղեւտ. ՟իզ. 1։ Դատ. ՟գ. 19. եւ 26։ ՟դ. թգ. ՟ժէ. 41։)

Բագինս կազմելով պատկերօք եւ դրօշելովք. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)