Գլորումն, ման

s.

ԳԼՈՐՈՒԹԻՒՆ ԳԼՈՐՈՒՄՆ. πτῶσις casus, ruina Գլորիլն. կործանումն. անկումն.

Զբնութիւնս կանգնեցեր ի գլորութենէ։ Այլ կանգնեցայ ի գլորութենէ. (Գանձ.։)

Ահա սա կայ ի գլորումն եւ ի կանգնումն բազմաց ի մէջ իսրայէլի. (Ղկ. ՟Բ. 34։)

Յարուցին ի գլորմանէ. (Ագաթ.։)

Նա ինչ եղեւ պատճառք գլորումն ընկերին. (Եզնիկ.։)

Զի մահ գլորմանն ցուցից կերպարան. (Նար. ՟Լ՟Բ։)

Եւ πρόσκομμα obstaculum in via, offendiculum, offensio Խոչ ընդ ոտն. գայթագղութիւն. գայթումն.

Վէմ գլորման, եւ վէմ գայթագղութեան. (՟Ա. Պետ. ՟Բ. 8։)

Գեղեցկութիւն երեսաց քոց գլորումն է անհաստատից. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)