cf. Գաղտ.
cf. ԳԱՂՏ.
Գողք գաղտաբար ելեալք. (Սոկր.։)
Իսկ գաղտաբար ընդէ՞ր, որ կարօղ էր յայտնապէս ելանել. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 1։)
Գաղտաբար ունկնդրութիւն առնէր ասացելոցն. (ՃՃ.։)
Ասէ անօրէնն յունկն սրբոյն գաղտաբար. (Հ=Յ. դեկտ. ՟Ժ՟Գ.։)
Ելեալ գիշերի գաղտաբար։ Գաղտաբար յինքն գրաւեալ։ Գաղտաբար իմն զարեւմտեայ կողմամբ լերինն պարառոցեալ. (Յհ. կթ.։)